Aktualności

Józef Bukowski

Gospodarka pasieczna- jak ja to robię.

Część I

        Na wstępie godzi się przypomnieć, że gospodarka pasieczna musi uwzględnić biologię rodziny pszczelej i być podporządkowana naczelnej zasadzie, aby jak najmniej ingerować w życie pszczół. Sposoby postępowania w tym względzie zostały wypraktykowane i opisane w literaturze przedmiotu. Modyfikacje niektórych czynności pasiecznych mogą wynikać z: charakteru gospodarowania, jego wielkości, warunków przyrodniczych i pogodowych, występujących pożytków, rodzaju uli, a także fachowości pszczelarza.

           Ja pszczelarzę na trzech stanowiskach po 25 rodzin  rozmieszczonych w promieniu ok. 15 km. Dwa z nich są stałe, natomiast jedno może być wędrowne w zależności od rozwoju sytuacji. Sezon pasieczny trwa zazwyczaj od 1 maja do końca lipca na stanowiskach stałych (mniszek, malina, lipa, wierzbówka, ostrożeń) oraz ok 20 sierpnia (spadź, wrzos) na stanowisku wędrownym.

Ważniejsze czynności w pasieczne:

• Wstępny przegląd po zimowli (oblocie wiosennym), ocena stanu rodziny w tym: ilość zapasów, ewentualnie odjęcie lub dodanie pokarmu, usunięcie ramek nieobsiadanych, sprawdzenie obecności czerwia, docieplenie.
•  Stymulacja rozwoju rodzin na wczesne pożytki poprzez dodanie obok czerwia ramki z pierzgą i zapasami pokarmu lub ciasta na powałkę, ewentualnie wody. Rodziny na późniejsze pożytki (malina) bez przyspieszania z uwagi, na ograniczenie nastrojów rojowych główny przegląd wiosenny, ewentualnie łączenie rodzin słabych oraz bezmatków. Następnie dodaję węzę rodzinom które obsiadają gniazdo „na czarno”, pobielają plastry, odciągają „języczki”. Węzę wkładam za ostatnią ramkę z czerwiem a po odbudowaniu i zaczerwieniu przenoszę ją do środka gniazda uzupełniając korpus kolejną węzą aż do jego wypełnienia.

............... ciąg dalszy nastąpi