Oprócz typowych pożytków nektarowych w niektórych regionach kraju występują pożytki spadziowe. Najbardziej znane i poszukiwane w kraju i za granicą są ciemne miody spadziowe pochodzące z drzew iglastych.
Gromadzenie zapasów zimowych przez pszczoły w naszych warunkach klimatycznych jest jednym z przejawów wielkiej zdolności adaptacyjnej tego gatunku
Ogromna, cierpliwa praca pszczół ma wielkie znaczenie dla produkcji żywności w uprawach rolnych, ale także dla roślinności dziko rosnącej. Wprawdzie, w naszym kraju żyje ponad 500 gatunków dzikich pszczół, praca ich jako zapylaczek jest jednak niewystarczająca z dwóch powodów.
Grudzień jest miesiącem, kiedy większość aktywności w pasiece ustaje, a życie pszczół zwalnia, dostosowując się do zimowych warunków. W Polsce, gdzie zimy mogą być surowe, odpowiednie przygotowanie uli i pszczół na ten okres jest kluczowe.
Okres późnej jesieni, zimy i przedwiośnia jest najlepszym sezonem do sprzedaży miodu. Zimowe grypy i przeziębienia skłaniają nabywców do zaopatrywania się w ten uniwersalny, tradycyjny środek profilaktyczny i leczniczy.
Październik jest miesiącem, w którym aktywność pszczół jest ograniczona. Owszem, w cieplejsze dni odbywają się jeszcze loty, zbierany jest jeszcze pyłek z ostatnich kwitnących roślin, oraz propolis.
Wrzesień to w większości pasiek okres popożytkowy, w którym trwają przygotowania rodzin do zimowli. Właściwe przygotowanie rodzin jesienią rzutuje na wyniki w przyszłym roku.
Sierpień w niektórych pasiekach jest kolejnym miesiącem w którym przygotowujemy rodziny do zimowli. W tych pasiekach w pierwszej dekadzie kontynuujemy podkarmianie pszczół.
Lipiec jest zazwyczaj w pasiekach okresem zbiorów. Niektórzy pszczelarze na odebraniu miodu lipowego kończą sezon zbiorów w danym roku.
Czerwiec w sezonie pasiecznym to miesiąc największego rozwoju rodziny, a często także największych zbiorów miodu. Obowiązkiem pszczelarza w tym okresie jest zapewnienie odpowiedniej ilości ramek na potrzeby czerwienia.
