WOJEWÓDZKI
ZWIĄZEK
PSZCZELARZY
W KRAKOWIE

Artykuły


Pyłek kwiatowy - pokarm, który jest lekiem

Pyłek kwiatowy – pokarm, który jest lekiem

Pyłek kwiatowy to męskie komórki rozrodcze wytwarzane przez rośliny.  Mają  one różnorodne  barwy od białej po czarną, a także kształty , co jest cechą gatunkową. Pyłek jednak produkowany jest przez kwiaty w bardzo znikomych porcjach i człowiek nie byłby w stanie go zebrać  i  wykorzystać  dla swoich celów gdyby nie pomoc pracowitych  pszczół. 

Dla pszczół pyłek  jest  źródłem białka, witamin i innych  składników koniecznych do żywienia larw i młodych robotnic.  Pszczoły w drodze ewolucji zostały przystosowane anatomicznie do zbioru pyłku. Na ostatniej  parze odnóży mają tzw. „koszyczki” na których formowana jest kulka pyłkowa tzw. obnóże pyłkowe.  Dla lepszej spoistości  ziarna pyłkowe zwilżane są nektarem i śliną pszczół. Zbiór obnóży trwa  od kilku do kilkunastu minut  i w tym czasie pszczoła odwiedza kilkadziesiąt kwiatów  z reguły jednego gatunku.  Zebrany ładunek pszczoła   transportuje do ula, gdzie przekazuje go pszczołom magazynierkom, które  ubijają  pyłek   w komórkach z dodatkiem  miodu. Tak przygotowany  pyłek ulega zakiszeniu, co umożliwia  jego długotrwałe przechowywanie w ulu. Zakiszony pyłek jest nazywany pierzgą. Rodzina pszczela zużywa rocznie 20-25 kg pierzgi.

Pyłek jako lekarstwo i odżywka dla człowieka jest stosowany  od niedawna. Dopiero badania, przeprowadzone w latach 70-tych i 80-tych  XX wieku przez naukowców/ w tym wielu polskich/, wykazały wielki, dobroczynny  i wszechstronny  wpływ pyłku na organizm człowieka.

Odbieranie  części pyłku przynoszonego przez pszczoły do ula odbywa się za pomocą specjalnych poławiaczy pyłku instalowanych w ulach.  Ich zasadniczą częścią są płytki z otworami odpowiedniej średnicy. Pszczoły powracające do ula muszą się przeciskać przez te otwory gubiąc część obnóży, które następnie  odbiera pszczelarz. Zaraz po odebraniu pyłek trzeba zakonserwować , gdyż zawiera on dużo wody i może szybko ulec  zepsuciu. Najlepszym sposobem konserwacji jest wysuszenie ciepłym powietrzem. Innym sposobem jest mrożenie. Dla potrzeb domowych można pyłek mieszać z miodem w stosunku 1:1. Taka mieszanka może być przechowywana nawet przez rok.

Skład chemiczny pyłku:

Jest on  przebogaty i to decyduje o jego wielkiej wartości. Najistotniejszą część stanowią  białka, których ilość w zależności od rodzaju pyłku  waha się w granicach 15-40% oraz wolne aminokwasy i kwasy nukleinowe. Węglowodany, w tym  głównie glukoza, fruktoza i sacharoza są w pyłku obecne w ilości 20-40%. Związki tłuszczowe występują w ilości 1-20%. Bardzo istotna jest tu zawartość  14 różnych kwasów tłuszczowych ważnych m.in. w żywieniu dzieci. Pyłek odznacza się nadto zawartością wszystkich koniecznych dla człowieka witamin. Dawka dzienna 60 g pyłku pokrywa zapotrzebowanie człowieka na witaminy. Pyłek zawiera też sporo związków mineralnych  /1,5-5 %/, wśród nich 40 biopierwiastków i mikroelementów.  Do 3% wagi stanowią związki biologicznie czynne w tym ponad 30 enzymów.  Wreszcie w pyłku znajduje się 25% błonnika, który wprawdzie  nie jest trawiony przez człowieka , ale poprawia pracę jelit. Można powiedzieć, ze pyłek jest jedynym na świecie  naturalnym pokarmem pełnoporcjowym tzn. zawierającym wszystkie  konieczne dla życia człowieka składniki.

Pierzga ma nieco inny skład niż surowy pyłek, gdyż w drodze przemian biochemicznych ubywa w niej białka,  a przybywa aminokwasów. Więcej także jest cukrów prostych i kwasu mlekowego. To sprawia, że pierzga jest jeszcze bardziej wartościowym produktem niż pyłek, lecz niestety jej pozyskiwanie jest bardzo pracochłonne i dlatego rzadko bywa  oferowana przez pszczelarzy.

Lecznicze i odżywcze właściwości pyłku:

Badania medyczne  wykazały wiele cennych właściwości pyłku kwiatowego. Stwierdzono mianowicie, ze obniża on zawartość cholesterolu w krwi, osłania i odtruwa tkankę wątrobową, poprawia funkcjonowanie przewodu pokarmowego. Wzmaga wydzielanie soków trawiennych oraz niektórych hormonów.  Zawarta w pyłku rutyna wzmacnia ścianki  naczyń krwionośnych. Inne składniki zapewniają przeciwzapalne i przeciwzakrzepowe działanie. Jak i inne produkty pochodzące od pszczół ma właściwości antybiotyczne oraz wzmacniające  działanie systemu odpornościowego człowieka. Pyłek  powoduje także  szybkie odbudowanie odporności utraconej np. po kuracji antybiotykowej.

Dla tych właściwości pyłek jest stosowany jako odżywka oraz lek główny lub wspomagający inne leki w wielu schorzeniach.  Jest więc np. skutecznym lekiem w chorobach przewodu pokarmowego /choroby wrzodowe, biegunki, zaparcia, zniszczenie kosmków jelitowych przez antybiotyki/ zwłaszcza gdy stosowany jest razem z miodem i propolisem.   Pyłek ma wyraźne działanie przeciwmiażdżycowe, stosowany więc  bywa pomocniczo w schorzeniach naczyń wieńcowych, stanach pozawałowych, zaburzeniach krążenia i nadciśnieniu.

Podawanie go osobom starszym pozwala na zahamowanie lub spowolnienie zmian miażdżycowych w naczyniach mózgu, zanik bólu, poprawę pamięci i ogólnego samopoczucia.  Pyłek wykazuje skuteczne działanie w leczeniu schorzeń prostaty, m.in. hamuje proces przerostu tego gruczołu.

Pyłek wspomaga też skutecznie leczenie schorzeń nerwowych i psychicznych np. depresji. Wzmacnia system nerwowy, podwyższa   sprawność umysłową i fizyczną, niweluje skutki przemęczenia. Jest cennym lekiem pomocniczym w zwalczaniu choroby alkoholowej.

Leczy także niedokrwistość, pomaga przy braku apetytu, opóźnieniu rozwoju, nadwadze i niedożywieniu u dzieci. Cenną właściwością  pyłku  są też zdolności odtruwające oraz ochraniające przed skutkami promieniowania jonizującego.

Jako odżywka pyłek  polecany jest osobom ciężko pracującym fizycznie i umysłowo oraz sportowcom.

Dawkowanie pyłku:

Dzienna  dawka lecznicza pyłku to dla dorosłego 4-6 łyżeczek  od herbaty, a dla dzieci 1-3 łyżeczek. Pyłek należy zażywać 2-3 razy dziennie na 30 minut  przed  jedzeniem.  Skuteczność kuracji / jak przy wszystkich produktach pszczelich/ osiąga się poprzez systematyczne i długotrwałe zażywanie pyłku np. 2-4 razy w roku przez  kilka tygodni. 

Przed użyciem obnóża pyłkowe należy zemleć  dokładnie na młynku do kawy i spożywać  wraz z wodą, jogurtem, sokami, miodem, powidłami itp. Można też wykorzystać  gotowe preparaty pyłkowe np. w postaci tabletek dostępne w aptekach i sklepach zielarskich.

Pyłek w postaci obnóży nie wywołuje  alergii nawet u osób uczulonych na pyłki znajdujące się w powietrzu. Dobrze zakonserwowany nie wywołuje żadnych niepożądanych skutków, jednak przy jego stosowaniu zwłaszcza w leczeniu poważniejszych schorzeń  należy to skonsultować z lekarzem.

                                                                                                   Jan Ślósarz